Sinds half maart, het begin van de overname van Nederland door COVID-19 en de lockdown, wik en weeg ik mijn gevoel en ervaring met deze hele toestand op te schrijven. En dan vooral mijn ervaring met dat ik soms niet meer weet wat ik voel.
Is het Lyme? Is het de overgang? Heb ik COVID-19? Of is het een ordinaire verkoudheid? Natuurlijk zal er niets nieuws in mijn woorden staan, maar zo nu en dan raak ik zelf in de war van wat er gebeurt in mijn lijf en hoe dat synchroon loopt met de wereld.

Mijn lijf functioneert nu drie jaar niet meer op de manier hoe die dat daarvoor wel deed. Ik was letterlijk en figuurlijk sterk, had tomeloze energie en was altijd in om het roer eens om te gooien. Omdat ik drie jaar geleden, 48 jaar jong, dacht dat ik zeer waarschijnlijk in de overgang was beland en dat daarom mijn lijf het niet meer aankon om 12 yogalessen en 8 coaching/healingconsulten week te geven, gaf ik daar in eerste instantie niet zoveel aandacht aan. Toen ik steeds slechter werd, een tweede tik aan mijn hart kreeg en ik mezelf bijna niet meer op kon rapen van vermoeidheid en de huisarts ook niet meer het idee had dat dit de overgang was, gingen er toch wat alarmbellen af. Was dit het resultaat van altijd doorgaan?
Een paar maanden later kwam de diagnose en was het de ziekte van Lyme. Na twee
antibiotica kuren en daarnaast supplementen en alternatieve kuren gebeurde er niets. Regulier was ik klaar, ik kreeg een hand en kon pijnstilling krijgen en complementair had ik de meeste dingen geprobeerd, behalve dat waar je 10.000 euro nodig voor had…

Ik pakte mijn praktijk en yogatudio weer op, paste mijn rooster aan en ging weer aan het werk. In de slechte periodes lig ik veel op bed en heb ik inmiddels een batterij aan hulpmiddelen waar de paramedische uitleenservice jaloers op wordt, in de goede periodes voel ik me bijna weer als vanouds en ben ik lekker aan het werk en geniet van mijn wandelingen met de hond en mijn kinderen.

Inmiddels ben ik 50, bijna 51, absoluut in de overgang, heb nog steeds Lyme en voel ik me in periodes nog steeds heel slecht. In die periodes twijfel ik aan mijn lijf, aan mijn verstand en denk ik zo nu en dan ook, is dit het? Omdat Lyme zo’n vreemde ziekte is met diverse symptomen die op allerlei andere ziektes lijken, slaat de twijfel regelmatig toe.
Toen we half maart te maken kregen met COVID-19 is er nooit de angst geweest dat ik het zou krijgen. Vanaf het begin geloof ik dat het doem scenario wordt uitvergroot en het voelt als een machtsspel in de wereld waarin ‘de gewone mens’ zijn vrijheid wordt ontnomen.
Toch wil ik me wel aan de regels houden, want ook al heb ik er geen angst voor, ik zou nooit willen dat een ander ziek zou worden door mij. Dus ik heb me samen met mijn gezin opgesloten en toen we weer een beetje meer vrijheid kregen, heb ik dat gedoseerd gedaan en vooral rekening gehouden met mijn medemens.

Maar de symptomen van Lyme, griep en overgang lijken allemaal enorm op elkaar, dus wat is wat??
Van de week werd ik verkouden en met keelpijn wakker. Mijn jongste zoon lag bij mij en was ook verkouden, beetje keelpijn en een beetje hoofdpijn. In principe voor ons gewoon een verkoudheid, veel drinken, vitamine C en rustig aan doen, maar toch heb ik de afweging gemaakt om me te laten testen. Niet zozeer voor mezelf, maar voor mijn omgeving.
Dus samen met mijn zoontje naar de teststraat en nu wachten.
Wij zijn overtuigd dat we gewoon verkouden zijn, maar nemen toch het zekere voor het onzekere en wachten nu 48 uur af..

Mijn hoofd en mijn lijf zijn in de war en zo is dit land en deze wereld ook..