Na het overlijden van Isabelle las ik het verhaal over Jizo, de god van de kinderen en toen ik ook nog het beeldje erbij zag, was ik overtuigd dat ik ooit een Jizo in de buurt wilde hebben voor Isabelle. Ik heb gezocht in Nederland en op websites en zelfs een Japanse moeder waarvan haar kind bij mij op yogales zat benaderd, maar helaas was het nooit gelukt. Er zat niets anders op dan de Jizo zelf te gaan halen in Japan.

Afgelopen meivakantie ging mijn collega en dierbare vriendin Lindsey naar Japan op vakantie. Wat geweldig, naar het land waar ik zo graag heen wil, maar wat in mijn familieverleden als Indisch meisje ook zo gevoelig ligt. Vorige week kwam ze terug met een klein prachtig Japans doosje voor mij. Helemaal met aandacht ingepakt zat daar een prachtige Jizo in. Speciaal voor Isabelle, en voor mij. Ik werd zo diep geraakt dat deze mooie, lieve vrouw me dit dierbare beeldje gaf.

Daar is die dan Isabelle, een beeldje voor jou! Met het moederdag weekend voor de deur en mijn schattige kleuter die druk zijn zelfgemaakte kadootje aan het verstoppen is in huis, denk ik aan al die mamma’s die hun kind veel te vroeg hebben moeten teruggeven. Jonge moeders en oudere moeders die hun baby’s, kleuters, kinderen, tieners, jongeren en volwassen kinderen fysiek moeten missen. En ook al weten we, voelen we, ruiken we en misschien zien we dat onze kinderen nog steeds aanwezig is, het fysieke gemis blijft. Deze moeders wil ik graag het verhaal van Jizo geven, de goed die voor onze kinderen zorgt zoals wij dat ook zouden doen ♥ Alle mamma’s een liefdevolle moederdag ♥