Een bijzondere stille kerst met weinig interactie, dat was het plan en dat is het geworden. Helaas wel met enorm veel pijn. Ik lijk in mijn lijf wel weer terug in de zomer. Ik ben mijn lijf kwijt, ben enorm uitgeput en alle gewrichten doen vreselijk veel pijn. Ik kan niet eens een theepot optillen, de rug van mijn kind strelen of lang rechtop zitten, want dan barsten mijn hoofd en nek uit elkaar. Plat liggen het liefst zonder iets, want tv kijken doet pijn in nek en hoofd, lezen is te vermoeiend en ik kan het boek niet goed vasthouden, want dat doet pijn aan mijn armen, polsen, ellebogen en schouders, daarnaast gaat mijn zicht weer heel erg achteruit. Dus zelfs met mijn leesbril is het lastig om te lezen.

Natuurlijk ben ik zoals ik ben en heb ik iedere dag weer plannetjes. Een moodboard maken voor onze nieuwe keuken en badkamer, de zolder opruimen, de slaapkamers enz. Maar op het moment dat ik de hond heb uitgelaten is de energie al op. Zelfs dit typen kost veel moeite, belachelijk.

Ook mijn mentale gesteldheid heeft het zwaar. Ik heb een kort lontje, ben sneller dan normaal overprikkeld en voel steeds dat ik het op het moment sta van ontploffen en dat heb ik al jaren niet meer gehad en ik voel me daar heel vervelend bij. Ik probeer steeds weer wat yoga te doen en stil te zijn, maar in overgave zijn en de pijn omarmen wilt me deze dagen niet lukken.

Omdat de CBD olie op dit moment niet genoeg helpt ben ik gisteren warmtepleisters gaan plakken, maar helaas ook geen resultaat. Vandaag wil ik echt een dag pijnvrij zijn na vijf dagen, dus vandaag gaan we voor het grovere geschut, een pijnstiller. Een dag even genieten van kerst met mijn gezin zonder die zeurende pijn.

Mijn lieve en wijze veertienjarige geeft aan dat er deze dagen toch iets teveel suiker en gluten en een beetje alcohol in mijn lijf is gekomen en dat ik daar ook last van heb. En ook al heb ik er op gelet, het was inderdaad zo dat als je geen suiker, alcohol en gluten neemt en nu toch wel wat snoept, dat het lijf harder moet werken. Dus vandaag weer terug naar suiker-, alcohol- en glutenvrij.
Mijn lieve, wijze man zegt dat het wellicht ook kan zijn dat het nu allemaal naar buiten komt omdat ik echt niets hoef te doen. De verhuizing is voorbij, ik hoef niet te werken, niets te regelen, geen afspraken, helemaal niets en dat daardoor de confrontatie met mezelf weer groter is, want er is geen afleiding. Ook dat zal zeker zo zijn. Zolang ik maar bezig ben, voel ik het niet en stap ik over mijn grens heen.
Een thema waar ik maar geen afscheid van kan nemen.

Met dit in mijn achterhoofd ga ik vandaag weer in overgave en op zoek naar hoe ik de pijn kan omarmen.