Hoe lastig en gecompliceerd de ziekte van Lyme ook is, je gaat er niet aan dood, toch?
Het is vooral erg lastig, pijnlijk, vermoeiend, kan chronisch worden, al denkt de medische wereld daar anders over en je leven word zo dusdanig op zijn kop gezet, dat je geen keus hebt dan alles anders, rustiger of niet te doen.
Met andere woorden, heel erg vervelend, maar niet levensbedreigend.

En dat heb ik deze week toevallig ook nog twee keer tegen mensen gezegd. Mensen in mijn omgeving die zeiden: ‘Jeetje Man, wat ontzettend K voor je.’ En waar ik op antwoordde: “Ach, het is inderdaad heel vervelend en soms heel, heel vervelend, maar ik ga er niet dood aan.’

Vanochtend opende ik mijn computer en het eerste bericht wat ik zie op een Lyme platform is het overlijden van Laya Harmsen, net geen dertig jaar oud, 14 jaar geworsteld met de ziekte van Lyme en aan de gevolgen van de ziekte overleden.

Ja, daar ga ik met mijn grote mond.
Ook al ben ik overtuigd dat ik de ziekte prima in de hand heb, en ook al heb ik er het afgelopen weekend weer een vervelende oogaandoening bij gekregen, ik heb het vermoeden heb dat ik uiteindelijk ook afscheid kan nemen hiervan. Maar zo’n bericht komt toch even binnen.

Lieve Laya, rust voor jou. Lieve nabestaanden van Laya, heel veel kracht en liefde voor jullie.