” Kraamvrouw met lege handen“ Dan kom je thuis en ben je kraamvrouw met lege handen. Geen dikke buik meer, maar ook geen baby. Wel heel veel liefs van iedereen en bloemen. Ik was intens verdrietig maar ik kon ook heel erg genieten. Ik zag dat het herfst werd en heb heel intens het leven gevoeld. Dat vond ik zo bijzonder. Ik was blij dat ik niet zo verslagen was, hoe vreselijk het ook was om Isabelle achter te moeten laten. Er waren ook hele mooie momenten. Leven en dood is een cyclus, zonder begin en eind. Er gebeurde van alles dat daarop wees. Dat heeft nog meer mijn zintuigen geopend en me bewust gemaakt van de eenheid waar we allemaal deel van uitmaken. Natuurlijk had ik liever een ledikantje gehad met baby, maar ik kreeg dit.
” Meer vrouwen met verlies“ Isabelle Madelief is echt een cadeautje geweest. Voor mij, maar ook voor mijn gezin heeft ze in die korte tijd iets heel moois gebracht. Op 8 september is ze begraven. Ik voel haar heel sterk om me heen. Het is goed zo. Ik geloof heel erg in de keuze van de ziel. Ik weet dat het haar keus is om niet te incarneren in dit lichaam. Ze kiest ervoor om haar werk op een andere manier naar mij toe te brengen dan ze via haar lichaam kon doen. De communicatie tussen haar en mij is er. Dat maakt dat ze niet ver weg is. Dat is moeilijk, want er is ook een stuk dat ik haar gewoon wil vasthouden en wil verzorgen, maar ik weet ook dat het goed is. Daar gaat mijn boek onder andere over. Ik was nooit van plan om hier een boek over te schrijven. Maar vrij snel na haar overlijden dacht ik, er zijn zoveel vrouwen die een kind verliezen voor de geboorte. Als moeder heb je dan al contact gemaakt. Dat is een enorm rouwproces. Ik wil daar graag andere vrouwen mee helpen. Vooral met het mooie van de rouw. Dat klinkt gek, maar dat is er echt. Dat stuk stilte waar je in terecht komt met jezelf, en de verbinding met je kind, die je voelt.. Het is niet weg. De zwaarte en de pijn is er natuurlijk ook, maar juist in de mooie dingen zit troost. Het is heel moeilijk om dat tastbaar te maken. Ik merk vanuit mijn therapeutisch werk dat het belichten van de mooie kanten en uitspreken van het bestaansrecht van je kindje en de verbinding die zo’n gebeurtenis kan maken in je leven met je kindje, jezelf en anderen veel troost geeft. Isabelle is niet voor niets even langs geweest.”

In april 2012 is ons boekje uitgekomen. Mijn dagboek werd een echt boek. Hierin vind je ons hele verhaal en de blogs die ik daarna nog heb geschreven voor 40 & Perfect en je ook hier kunt lezen.Wil je het hele verhaal lezen? Dan kan je het boek hier bestellen: https://www.boekscout.nl/shop2/boek.php?bid=2826